Waarom Deborah koos voor werken bij Jados als woonbegeleider

Haar start bij Jados

Na de middelbare school begon Deborah aan journalistiek, omdat ze iets met mensen wilde doen. Maar dat bleek toch niet helemaal bij haar te passen. Ze ging verder zoeken en ontdekte Toegepaste Psychologie. Ook werkte ze in de thuiszorg en merkte daar hoe waardevol het is om met mensen te werken.

Daarna werkte ze bij een bureau dat gespecialiseerd is in mensen met autisme en ADHD. Toen dat bureau failliet ging, is ze na 3 jaar werkervaring opgedaan te hebben in een bredere doelgroep bij een ander bedrijf, weer teruggekeerd naar de doelgroep waar ze begon. En dit is Jados geworden. “Ik dacht meteen: dit spreekt me aan!” Ze solliciteerde en werd aangenomen. “Dit bedrijf past echt bij wie ik ben.”

Wat spreekt Deborah aan in het werk als woonbegeleider?

Deborah vindt de doelgroep heel belangrijk. Ze begeleidt mensen met autisme en andere ontwikkelingsvragen. “Ik vind het fijn dat je bewoners op meerdere momenten meemaakt. Zo krijg je een beter beeld van hoe het echt met iemand gaat. Soms zegt iemand iets, maar je ziet iets anders tijdens een bewonersoverleg. Dat is dan een mooi onderwerp om samen te bespreken.”

Wat neemt ze mee vanuit haar eerdere werk in de ggz?

Vanuit haar werk als ambulant begeleider heeft Deborah geleerd om bewoners zelf de regie te laten houden. “Je wilt dat de ander aan het stuur zit en dat jij als begeleider ondersteunt. Soms moet je de regie tijdelijk overnemen, maar het idee is dat de bewoner eigenaar blijft van het proces. Zo help je ook om verantwoordelijkheid te nemen.”

Hoe ziet een werkdag eruit?

Een middag- of avonddienst start met een overdracht en het lezen van rapportages. Daarna volgen vaak persoonlijke begeleidingsgesprekken en een bewonersoverleg. Samen eten hoort er ook bij. “De avond vliegt voorbij. We dobbelen om het afwassen, maar soms neemt een bewoner of collega dat van mij over, vooral als ik nog gesprekken heb.”

Bij een dagdienst begint Deborah ook met rapportages lezen. Meestal heeft ze dan meerdere gesprekken, kennismakingen of intakes gepland. Daarnaast hoort het onderhouden van contact met het wijkteam en behandelaren ook bij haar werk. “Tussen alle vaste taken door kunnen bewoners altijd een beroep op je doen. De vragen zijn soms verrassend: van ‘wat is je lievelings insect?’ tot ‘wil je me helpen met een telefoontje?’ of gewoon een gezellig praatje.”

Wat vindt Deborah het meest waardevol?

“De stapjes die bewoners zetten in hun ontwikkeling, groot of klein, vind ik het mooiste. En het vertrouwen dat ze me geven door open tegen me te zijn.”

Wat betekent ‘samen in ontwikkeling’?

Deborah legt uit: “Samen met de bewoner kijk je waar iemand wil groeien en maak je een plan. Ik probeer bewoners te stimuleren en te motiveren, passend bij hun ontwikkelfase. Soms betekent ontwikkelen ook accepteren. Bijvoorbeeld door te stoppen met vechten tegen dingen waar je geen invloed op hebt. Hierbij maak ik gebruik van ACT, Acceptance and Commitment Therapy.”

Hoe maakt Deborah verbinding met bewoners?

“Met een open en nieuwsgierige houding ga ik in gesprek, waar iemand zichzelf kan zijn. Ik blijf vooral mezelf, met een dosis humor. Aan het begin wilde ik dat iedereen mij leuk zou vinden, maar dat werkt niet altijd. Hoe dichter ik bij mezelf blijf, hoe beter de verbinding. Soms moet je ook een spiegel durven voorhouden. Dat helpt bij groei.”

Wat zegt Deborah tegen iemand die wil werken bij Jados?

“De doelgroep en het werk moeten bij je passen. Verdiep je in de visie van Jados en ga het gesprek aan. Ik vind het een fijne werkplek en ben blij met mijn keuze.”