Terug van weggeweest: Silvan werkt opnieuw bij Jados

Silvan werkt voor de 2e keer bij Jados
Hier lees je waarom

Silvan werkt als woon- en ambulant begeleider bij Jados. En niet voor het eerst: in 2018 zette hij zijn eerste stap in deze organisatie. Waarom kwam hij terug?

Wat motiveerde je om bij Jados te gaan werken?

Aan het begin van 2018 kwam ik voor het eerst bij Jados werken, in de regio Nijmegen. In de vacature ging het over jongeren die in een studentenhuis woonden en tegelijkertijd ook begeleiding nodig hadden in het dagelijks leven. Dat vond ik mooi. Zeker met mijn achtergrond in het onderwijs. Overigens was ik me destijds nog niet eens zo bewust van de visie en missie van Jados. Dat kwam pas toen ik opnieuw in 2022 bij Jados aan de slag ging in Zwolle. Na mijn periode als begeleider in de regio van Nijmegen ging ik namelijk eerst op wereldreis en heb ik in het buitenland enkele andere banen gehad.

Waarom keerde je terug naar Jados?

Bij Jados dagen we cliënten heel erg uit om zichzelf verder te ontplooien. Wij geven in de begeleiding soms een voorzetje, maar we koppen de bal er niet voor de ander in. We

laten het echt aan de cliënt zelf over. We werken veel op inzichten en daarbij duurzaamheid. Niet alleen kijken we naar de top van de ijsberg, maar we kijken vooral ook diep onder water met en bij de cliënt. Dat spreekt me het meeste aan. 

Wat waardeer je het meest aan jouw werk?
Allereerst de combinatie van ambulante begeleiding en woonbegeleiding. Dat is een mooie afwisseling tussen verschillende behoeften. Soms wat ingewikkelder, soms laagdrempeliger.

Ik zie best veel verscheidenheid in de problematiek bij onze relatief jonge doelgroep. Maar over het algemeen zijn zij gemotiveerd om zichzelf verder te ontwikkelen in hun leven. 

Waar zitten de uitdagingen voor jou?

De problematiek is zeer divers en de persoonlijkheden vanzelfsprekend ook.
We hebben te maken met cliënten met autisme, maar zij hebben vaak ook andere uitdagingen, bijvoorbeeld een angstproblematiek.

Wat ik heel mooi vind op onze locatie is dat de cliënten in een appartementencomplex tussen allemaal andere bewoners wonen. Het is echt een afspiegeling van de maatschappij. Iedere cliënt/bewoner van ons heeft buren die geen begeleiding bij Jados afnemen. Dit trok me ook aan de studentenhuizen van Jados: die zien er gewoon uit zoals een studentenhuis. Het wordt niet speciaal gemaakt. 

Hoe draag je bij aan de ontwikkeling van cliënten?

Iedereen heeft zijn eigen stijl natuurlijk, maar ik probeer onder andere ‘empowerment’ toe te passen in de begeleiding. Een stukje motivatie laten zoeken, de cliënt in hun kracht zetten, het glas halfvol laten zien. Maar vooral: samen onderzoeken wat er in hun hoofd allemaal speelt en welke emoties er te ontdekken zijn.

Ik stel veel vragen en ik vind af en toe, als het moet, dat ik de cliënt ook met een kritische blik kan confronteren. Daarbij benoem ik dan ook het gedrag wat ik zie. Hierin ben ik dus open en eerlijk. Ik wil de cliënt ook het gevoel geven dat diegene alles op tafel kan gooien wat die maar wilt. Die veiligheid is belangrijk. 

Mijn uitgangspunt is blijven kijken naar de zone van naaste ontwikkeling bij de cliënt. Dat is het gebied nét buiten wat iemand zelfstandig kan, maar waar iemand met hulp wél kan leren en groeien. Zodat de cliënt op eigen kracht weer een klein stapje meer kan zetten.

Wat maakt het werken bij Jados uniek?

Dat we de mens gewoon zien en niet iemand met een etiket. Dat vind ik zelf het mooiste en heb ik heel erg overgenomen. Waar ik vroeger zelf vanuit diagnose dacht, denk ik nu meer vanuit de mens.